شوقی برای جوانه هست و ، بهار نیست

                          یعنی که خنده ای، به لبهای روزگار نیست

                          سْر اسر این دشتْ، گل فشان شده است

                             لیکن باغ را، جز لاله های بیشمار نیست

                          بر مَردُم ِ رُخَم ْ آه و لابه و فغان ْ بسی ست

                        افسوس طرحی ، به چهره ی شام تار نیست  

                                                                                          ح - ب

                                                                                      تــــو هـــــــــم

                                                                                          ۰۲/۰۴/۱۳۸۶